17 September - Stuurstangkogel vervangen

Omdat we gisteren geen tijd meer hadden om de stuurstangkogel te vervangen zijn we vandaag nog maar weer naar de garage gegaan om deze alsnog te vervangen. Ook was, hoewel de auto voldoende op tijd tot stilstand kwam, de rem nog ietwat te sponzig naar mijn smaak en zijn we nog even aan het ontluchten geweest (zie mijn vorige post over het vervangen van de remklauw voor instructies).

De-montage

De stuurstangkogel is eigenlijk een klusje van niks. Het probleem waar ik tegen aan liep was eigenlijk meer dat ik niet sterk genoeg ben om alles los te krijgen. Dat je als vrouw in een garage staat wil nog niet zeggen dat je de spierballen van een kerel hebt. Gelukkig zijn er wel allerlei trucjes om vastzittende moeren los te krijgen, en we hadden de WD40 er ookal op losgelaten, maar gelukkig had mijn vriendin dan ook een trucje om ze los te krijgen (niet alle kracht ineens zetten maar stevig tegen de sleutel aan tikken/kloppen).

Zie het plaatje hieronder voor een verduidelijking van de nummers.

1. Draai de bout (21) boven op los.

2. Gebruik een kogeltrekker om het stuurstangeind (14) los te krijgen.

3. Draai 17 losser maar houd draai deze dicht tegen 14 aan ter referentie.

4. Draai nu 14 los van 13 maar LET OP: Tel elke hele draai van 360 graden!

Het belangrijkste waar je op moet letten is (zie 4.) dat je op het moment dat je het oude stuurstangeind (14) los draait je het aantal slagen telt. Doe je dit niet dan zal je de hele boel opnieuw moeten laten uitlijnen omdat de auto niet meer lekker rechtdoor rijd.

Overzicht onderdelen stuurstang + eind

Montage

De montage lijkt mij een duidelijk verhaal, opnieuw; als je iets uit elkaar haalt weet je ook weer hoe je het in elkaar zet. Gouden tip is om overal foto's van te maken en alles wat je van de auto af haalt ook zo ergens neer te leggen, na schoongemaakt te zijn, als dat het eraf is gekomen zodat je alles weer in de juiste volgorde aan kan aanbrengen.

LET OP bij montage; draai 14 een evenredig aantalslag op 13 als dat je geteld hebt bij demontage! Bij het monteren is het overigens ook niet onaardig om wat vet aan te brengen op de draad van 13 en 14 zodat alles makkelijk in elkaar past en draait en het in de toekomst ook makkelijk weer uit elkaar gaat als dat nodig is.

Roest

Nadat we alles nog even hadden nagelopen, zekerheid voor alles, zijn we nog even aan de slag gegaan om verdere roestvorming te voorkomen. De chassis even op roest plekjes afgeborsteld met een staalborstel en in de RX5 gezet. Vlak voor de winter zal de auto dan nog een keer in de RX10 moeten voor de extra bescherming maar dan is het chassis winterklaar.

16 September - Remklauw Rv vervangen

Op woensdag de 14e waren eindelijk alle onderdelen binnen en hadden we, mijn (supersleutel) vriendin en ik, gepland om op de 15e de limousine op de brug te zetten voor het nodige sleutelwerk. Helaas was de garage de 15e dicht dus werd dat een dag later.

Na een lange dag werken een ultrakort diner en twee minuten uitbuiken zijn we met de Volvo 164 naar de doe het zelf garage gereden om in ieder geval de remklauw aan te pakken. We hadden bedacht dat we ongeveer een uur of twee a twee en een half uur kwijt zouden zijn aan het demonteren, monteren en ontluchten van de remklauw en remsysteem maar gezien je nooit weet hoe vast het zaakje zit na 40 jaar is mijn vriendin toch maar achter mij aangereden op de motor en heb ik een extra helm achterin gegooid.

De-monteren

Na aangekomen te zijn en de auto op de brug te hebben gezet was naar onze verbazing het demonteren van de oude (Girling) remklauw vrij gemakkelijk en met een half uurtje gedaan. Let op dat je even een stukje ductape plakt over het remvloeistof potje onder de motorkap en dan met name over het gaatje dat in het dekseltje zit. Door dit te doen stroomt de remolie niet meteen over de vloer als je de remklauw van de remleiding af haalt en scheelt het ook weer met ontluchten later. Een bak om de olie die toch lekt op te vangen bij demontage is geen overbodige luxe en blijf opletten dat er geen remvloeistof op de remschijven terecht komt. Nog even bij het demonteren van de remklauw goed opgelet dat de remblokken, deze waren nog goed genoeg, er zoals ze eraf zijn gekomen ook weer op moeten en dus netjes weggelegd. De rest van de remklauw kon direct de oude doos in voor revisie, de veertjes, clips en pennen die ervoor zorgen dat de remblokken op hun plek blijven zitten bij de nieuwe remklauw en kunnen dus ook na grondige inspectie op schade schoongemaakt en eventueel hergebruikt worden.

Tussendoor meteen maar even een rondje gedaan met de WD40 langs de onderdelen die een drupje nodig hadden en de moeren van de stuurstangkogel die ook nog op het programma stond voor vervanging. Zo kan dat alvast een beetje weken en krijg je de hele boel later wat makkelijker los.

De oude remklauw

Monteren

Het monteren van van de nieuwe (Girling) remklauw was bijna een eitje. De harde remleiding die zich bij de remklauw bevindt zat een klein beetje in de weg maar daar was met een beetje voorzichtig gepruts prima langs te komen.

Rond gebogen harde remleiding zit een beetje in de weg

Ik heb niet veel foto's gemaakt van het hele proces hoewel ik mij dat wel had voorgenomen maar het spreekt allemaal eigenlijk wel voor zich. Gouden regel is dat hoe je de remklauw ervanaf haalt deze er ook weer op moet en mocht je toch vastlopen heb je aan de andere kant nog een remklauw die er nog op zit en als voorbeeld kan dienen.

De nieuwe remklauwzit erop, nu nog ontluchten.

Ontluchten

Het ontluchten is, kan ik nu zeggen na het voor een eerste keer gedaan te hebben, een rotklusje.

Er zijn manieren die makkelijker zijn door een remontluchter aan te schaffen maar wij hebben het op de ouderwetse manier gedaan. Let op, er is een bepaalde volgorde die je moet aanhouden met welke nippel je als eerste begint en als laatste eindigt. Dit staat meestal in je werkplaats handboek, of zie het diagram hieronder.

Volgorde van het ontluchten.

1. Onder de motorkap het remvloeistof potje opzoeken, ductape verwijderen en open draaien Deksel mag er even af zo kan je gemakkelijk remvloeistof bijvullen later.

2. Vul een grote spuit (100cc) met 10cc remvloeistof en sluit een rubber slangetje aan dat over de nippels past op de remklauw (nog niet aansluiten!).

3. Neem sleutel Nr. 8 en leg deze over de nippel, hiermee draai je zo de nippel op en en dicht.

4. Vraag vriendelijke aan je vriendin/vriend om eeen heel klein beetje het rempendaal in te drukken en draai dan de nippel een heel klein beetje open tot er een klein bubbeltje remolie op het mondje ligt (draai nippel weer dicht) . Doe het zelfde met de spuit met rubbebr slangetje en sluit deze op de nippel aan. Dit alles doe je om te voorkomen dat er weer extra lucht tussen komt. We willen ont-luchten tenslotte.

5. Met de sleutel tussen de nippel en het rubber slangetje op de spuit vraag je om het rempedaal nu twee keer diep in te drukken en dan de 3e keer diep vast te houden. Draai dan de nippel open net zo lang tot er weinig tot geen belletjes meer uit komen (draai nippel weer dicht en meld dat ze het rempenpaal los moet laten). Herhaal dit een paar keer en ga naar de volgende nippel om dit te doen. (volg het diagram)

6. Loop de nippels nog even na met sleutel 8 om er zeker van te zijn dat ze dicht zitten. Dit hoeft niet muurvast maar met beleid goed dicht.

7. Nog even het wiel er terug op zetten, lichtvastdraaien op de brug en als hij weer op de grond staat verder vast-vast.

Ontluchten is een tijdrovend klusje maar neem er rustig de tijd voor. Opeens niet meer kunnen remmen onderweg is vervelender dan een auto die niet meer wil rijden (ik spreek uit ervaring).

Ook als je de garage na deze klus weer uit rijd moet je er rekening mee houden dat je de remmen even test, dus rustig aan rijden zodat je tijdig ook kan stoppen mocht dat nodig zijn. Ik noem dat weer het "vertrouwen" terug krijgen in je remmen. Veiligheid voor alles!

9 September "op de brug"

Op negen september 2011 ging mijn 164 voor het eerst op de brug sinds de aanschaf. Het werd toch weleens tijd om een kijkje te nemen onder de auto en te inventariseren wat er zoals moest gebeuren om 'm volgend jaar ook door de keuring te krijgen. En natuurlijk om de auto winterklaar te maken want onbehandelde roest als je gaat pekelrijden, het is mijn dagelijkse auto, is zelfs voor een Volvo niet prettig. Buiten dat was inmiddels mij al bekend dat de auto naar links trekt bij het remmen en ook trekt de auto naar links bij het loslaten van het stuur op een recht stuk weg.

Na een grondige inspectiebeurt bleken er een aantal zaken gerepareerd te moeten worden;
-Kruiskoppelingen 3x (bij slijtage gaat dit ratelen onder de auto)
-Spoorstangkogel (speling ,waardoor rechtdoorrijden lastig wordt en de uitlijning niet meer klopt)
-Remklauw (1 van de 4 remcilinders in de klauw blijft hangen, hitte en dus slijtage als gevolg)
-Luchtslang carter (rubber is droog geworden en gebarsten)
-Speling op de voorwielen (viel gemakkelijk af te stellen met de wielmoer in het midden)

Ik was een beetje angstig dat we aanzienlijk meer problemen zouden vinden bij het kijken naar het chassis maar dat viel opvallend genoeg heel erg mee. Er zit een heel klein beetje oppervlakkige roest op de chassisbalken, plekjes hier en daar gelukkig niet overal, die met wat RX5 opgelost kan worden. De rest even menemen met insmeren kan natuurlijk geen kwaad en zeker niet mer de winter voor de deur. De voorpijp van de uitlaat en dat stuk er net achter moeten volgend jaar ergens vervangen worden maar die redden het de winter, en hopelijk de APK ook, nog wel even. Het lijkt er verder op dat de auto wat olie lekt onderaan de motor maar dat is niet aan de pijlstok af te zien. Op dit moment lijkt het niet te ernstig maar zoals je op de fot hieronder kan zien lijkt het wel een aandachtspuntje voor volgend jaar. Nu helpt de olie ook roest voorkomen. Overigens mag een oude auto ook best wel een beetje "zweten"!

Goed, hier nog een paar plaatjes van onze bevindingen.

Spoorstangkogel Rv moet vervangen worden, teveel speling.
Beetje olie hier en daar hielp in ieder geval de roest te voorkomen.

Remklauw Rv met de vastzittende remcilinder rechts onderin.

Remklauw Lv, nog in prima conditie.

Verder ziet alles er heel erg netjes uit en dat voor een auto uit 1970!

De onderdelen zijn inmiddels besteld. €270 euro armer maar als die er op zitten kan de auto wel weer een behoorlijk tijdje vooruit! (als de onderdelen erop zitten natuurlijk)

Een "nieuwe" auto!

Volvo 164

Afgezien van mijn ervaringen met mijn 440 he ik na veel wikken en wegen uiteindelijk toch besloten te gaan kijken voor wederom een Volvo. Na mijn ervaringen gedeelt te hebben met vrienden en kennisen en diverse fora's bekeken te hebben om erachter te komen of Volvo nou echt zo betrouwbaar was was het voor mij duidelijk, er zou een "nieuwe" Volvo komen.

Na het moderne segment wat te hebben doorgespit, reviews te hebben gelezen en voornamelijk een heleboel rekenwerk te hebben verricht over de kosten van de verschillende modellen kwam ik eigenlijk steeds weer uit bij de Volvo 440. En het is dat ik gewezen werd op het bestaan van oldtimers, destijds in mijn ogen waren oltimers alleen voor oude mannetjes die tijd te over hadden, en het enorme meevallen van de kosten en luxe anders was het waarschijnlijk weer een 440 geweest die nu voor de deur stond.

Een paar maanden sparen was het budget wat gegroeid en was ik de 164 al tegen gekomen. De Amazon had eigenlijk mijn voorkeur totdat ik erachter kwam dat de 164 een limousine is en welke vrouw wil er nou niet een volwaardige limousine zitten! (ookal is het achter het stuur)

De 164 heeft nog steeds een mooie glooiende voorkant zoals de Amazon maar met iets meer body. De achterkant moet de 164 het niet van hebben maar een fijne 3 liter motor om de auto met de bijnaam "de baksteen" te voorzien en de nodige luxe wel.

Hoe langer ik de 164 bekeek hoe duidelijker het werd dat dit een auto was die aansloot bij mijn voorkeuren. Onderdelen waren relatief goedkoop, als je de voorkant niet in elkaar rijd, en het enige dat erg slecht te verkrijgen is is het motorblok. Die laatste is normaliter pas aan vervanging/revisie toe bij een nette 500.000 kilometers bij normaal gebruik dus ook daar hoefde ik mij niet druk over te maken.

Na gekeken te hebben bij een brodeaux rode 164 en ik wist waarop ik moest letten, auto had startproblemen en een enorme berg roestvorming, heb ik uiteindelijk voor een zeer nette €1550 een witte Volvo 164 gekocht. Een erg schappelijke prijs en het geluk dat de oldtimer markt erg slecht was op dat moment. Hier en daar een plek roest maar niets heel ernstigs en motorisch gezien in prima staat gehouden door de vorige eigenaar. Starten was lopen en de hele weg naar huis heb ik met een dikke grijns aan het, in vergelijking met een 440, grote stuurwiel gezeten.

Op dit blog houd ik bij wat er zoal aan de Volvo 164 gebeurd, welke knelpunten ik tegen kom en om met de wereld te delen wat en hoe je een oude Volvo rijdende houd.

En niet te vergeten als naslagwerk voor mijzelf, zodat ik niet steeds weer het wiel hoef uit te vinden gezien ik nog lerende ben in het sleutelwerk.

Veel leesplezier!

Interieur Volvo 164

Volvo Amazon Combi meets Volvo 164

Mijn eerste Volvo

Tot het moment dat ik voor het eerst plaats nam achter het stuur van een auto had ik helemaal niets met die blikken monsters. Auto's waren in mijn ogen altijd grote lompe dingen die veel geld kosten, slecht waren voor het milieu en een naar geurtje verspreiden bij elke meter die ze reden. Vormgeving en het geluid van een ronkende motor die zo gesmeerd loopt als een naaimachine voegden daar dan ook helemaal niets aan toe. Maar hoe dichterbij ik bij het behalen van mijn rijbewijs kwam, je moet er toch een keer aan geloven, hoe leuker autorijden werdt en na het behalen van mijn roze papiertje duurde het ook niet lang of mijn eigen auto stond voor de deur.

Mijn eerste auto was een groene Volvo 440 1.8i, een vrij snelle auto die wel tegen een stootje kan en afgezien van de roestige wielranden (later kwam ik erachter dat dit Volvo eigen is) nog met gemak een tijdje mee zou kunnen. Ik was blij dat het tijdperk van mobiliteit aangebroken was want het OV was ik toch wel zat geworden ondertussen. De maandelijkse kosten vielen relatief gezien mee en de auto beschikte over de meeste luxes.

Volvo 440 1.8i - Bj: 1995
(op de achtergrond mijn "nieuwe" Volvo 164)

Dat auto's duur zijn is in het eerste jaar dat ik op de weg zat wel gebleken. De "groene duivel" had nogal wat pech en hier en daar wat ouderdomsonderhoud. De kosten liepen in het eerste jaar zo dramatisch hoog op (ruim €2400 aan reparaties en onderdelen, vandaar de naam "groene duivel") dat het mij meer kostte om de auto stil te laten staan voor de deur dan als ik ermee zou rijden. Daarbuiten verloor de auto alleen maar waarde en of ik er nou honderd of duizend euro in zou stoppen hij bleef niet meer waard dan ongeveer vijhonderd euro. Toen de 440 voor de APK moest en deze nog eens €800 zou kosten om 'm erdoor te krijgen vond ik het wel welletjes, met hulp van mijn vriendin heb ik 'm opgelapt en door de APK weten te krijgen en het zoeken naar een "nieuwe" auto was begonnen.

Interieur Volvo 440 1.8i