Volvo 164
Afgezien van mijn ervaringen met mijn 440 he ik na veel wikken en wegen uiteindelijk toch besloten te gaan kijken voor wederom een Volvo. Na mijn ervaringen gedeelt te hebben met vrienden en kennisen en diverse fora's bekeken te hebben om erachter te komen of Volvo nou echt zo betrouwbaar was was het voor mij duidelijk, er zou een "nieuwe" Volvo komen.
Na het moderne segment wat te hebben doorgespit, reviews te hebben gelezen en voornamelijk een heleboel rekenwerk te hebben verricht over de kosten van de verschillende modellen kwam ik eigenlijk steeds weer uit bij de Volvo 440. En het is dat ik gewezen werd op het bestaan van oldtimers, destijds in mijn ogen waren oltimers alleen voor oude mannetjes die tijd te over hadden, en het enorme meevallen van de kosten en luxe anders was het waarschijnlijk weer een 440 geweest die nu voor de deur stond.
Een paar maanden sparen was het budget wat gegroeid en was ik de 164 al tegen gekomen. De Amazon had eigenlijk mijn voorkeur totdat ik erachter kwam dat de 164 een limousine is en welke vrouw wil er nou niet een volwaardige limousine zitten! (ookal is het achter het stuur)
De 164 heeft nog steeds een mooie glooiende voorkant zoals de Amazon maar met iets meer body. De achterkant moet de 164 het niet van hebben maar een fijne 3 liter motor om de auto met de bijnaam "de baksteen" te voorzien en de nodige luxe wel.
Hoe langer ik de 164 bekeek hoe duidelijker het werd dat dit een auto was die aansloot bij mijn voorkeuren. Onderdelen waren relatief goedkoop, als je de voorkant niet in elkaar rijd, en het enige dat erg slecht te verkrijgen is is het motorblok. Die laatste is normaliter pas aan vervanging/revisie toe bij een nette 500.000 kilometers bij normaal gebruik dus ook daar hoefde ik mij niet druk over te maken.
Na gekeken te hebben bij een brodeaux rode 164 en ik wist waarop ik moest letten, auto had startproblemen en een enorme berg roestvorming, heb ik uiteindelijk voor een zeer nette €1550 een witte Volvo 164 gekocht. Een erg schappelijke prijs en het geluk dat de oldtimer markt erg slecht was op dat moment. Hier en daar een plek roest maar niets heel ernstigs en motorisch gezien in prima staat gehouden door de vorige eigenaar. Starten was lopen en de hele weg naar huis heb ik met een dikke grijns aan het, in vergelijking met een 440, grote stuurwiel gezeten.
Op dit blog houd ik bij wat er zoal aan de Volvo 164 gebeurd, welke knelpunten ik tegen kom en om met de wereld te delen wat en hoe je een oude Volvo rijdende houd.
En niet te vergeten als naslagwerk voor mijzelf, zodat ik niet steeds weer het wiel hoef uit te vinden gezien ik nog lerende ben in het sleutelwerk.
Interieur Volvo 164
Geen opmerkingen:
Een reactie posten